oefening van de geest vanmorgen wanneer mensen zeggen "zelf custodiaal" l2, dan bedoelen ze dat een gebruiker kan: - de fondsen uitgeven in bitcoin - de gegevens hebben die nodig zijn om fondsen uit te geven of fraude aan te vechten - bewijs dat zij de enigen zijn die de fondsen kunnen uitgeven als je niet alle drie hebt, dan heb je geen bewijsbare zelfbewaring en ben je daarom geen "L2" volgens een echt strikte definitie de enige protocollen die deze garanties kunnen hebben zijn lightning en ark. rollups zouden deze garantie ook kunnen hebben als we een paar soft forks zouden doen. ik denk dat protocollen zoals shielded csv dat ook zouden kunnen (in het geval van een soft fork) statechains hebben geen bewijsbare sleutelverwijdering, dus zelfs als een gebruiker bewaring heeft, kunnen ze niet zeker zijn dat zij de enigen zijn die dat doen (voor wat het waard is, ben ik het niet eens met deze hele post omdat ik denk dat statechains l2s zijn) nu, custodiaal. dit is een spectrum sidechains zijn custodiaal. je hebt geen bewaring van fondsen in het sidechain-model, maar de bewaring kan verdeeld zijn over een aantal knooppunten bijvoorbeeld, ondertekenaars in een tweeweg-pegging kunnen allemaal de sidechain-validators zelf zijn. dit is zeker gedecentraliseerd en kan een goed model zijn. je kunt zelfs beargumenteren dat het superieur is aan een L2 maar, het is nog steeds "custodiaal". het is gewoon dat het risico verdeeld is over veel validators en zelfs in dingen zoals chaumian ecash, laten multi-mint betalingen gebruikers toe om het bewaringrisico over een aantal minten te verspreiden wrappers zijn in de praktijk echt gecentraliseerd, maar kunnen ook gedistribueerde bewaringmodellen hebben (bijv. een blockchain die is aangewezen voor bewaring, d.w.z. nomic) dus wanneer we zeggen custodian... moeten we de custodian(s) en hoe gebruikers met hen omgaan nog steeds analyseren een l2 zijn is niet per se de beste zaak. de draad hieronder werpt echter wel licht op wat mensen bedoelen wanneer ze zeggen "technisch een L2" 🙂