Jednym z najgłupszych schematów, które doprowadziły większość studiów gier do bankructwa, było: Postawienie na Play-to-Airdrop, pozwalając ludziom na wydobywanie z nich bez żadnego sposobu na zarobienie pieniędzy od użytkowników. Freemint NFT > Darmowe tokeny lub mnożnik Play-To-Airdrop były jeszcze głupsze, mając na celu jedynie poprawę metryk, bez strategii dotyczącej znikania tokenów i rentowności. Ludzie, którzy kupowali te NFT na rynku, często płacili premię za dostęp do Play-To-Airdrop lub mnożników, podczas gdy studio zarabiało niewiele lub wcale. Po każdej kampanii Play-to-Airdrop te NFT traciły ogromną wartość, co powodowało straty dla większości ludzi, ponieważ freeminterzy często byli spekulantami, którzy sprzedawali je innym. Studia gier w zasadzie znalazły każdy sposób, aby nie stać się rentownymi, a to głównie spekulanci zyskiwali, podczas gdy gracze i studia gier traciły w tej układance. To było najbardziej zepsute, w co wszyscy wierzyli, co zrujnowało kryptograficzne gry na cały cykl.