Myślę, że w minionym roku udało mi się kilka rzeczy dobrze ocenić, ale zdecydowanie źle oceniłem długoterminowe inwestycje Japonii -- Całkowicie spodziewałem się, że japońskie instytucjonalne pieniądze zainwestowane w zagraniczne obligacje wrócą do kraju przy rentowności znacznie powyżej 3 ... Dobry/zabawny artykuł od Toby'ego Nangle'a 1/

Bardzo interesujące. "Obcokrajowcy stanowią coraz większy udział w wolumenach handlowych na długich i superdługich częściach krzywej — między jedną piątą a jedną trzecią" 2/

To, co mnie szokuje, to fakt, że brak krajowego popytu na długoterminowe JGB jest w dużej mierze wyborem politycznym. GPIF zdecydował się na dywersyfikację z JGB na zagraniczne obligacje/akcje... a regulowani ubezpieczyciele podejmują znacznie większe ryzyko z ich zagranicznymi portfelami. 3/

I chociaż prawdopodobnie nie ma to znaczenia dla 30-letniej części krzywej, w zdrowym świecie Post bank byłby większym nabywcą JGB niż obligacji zagranicznych... kiedyś został zmuszony do obligacji zagranicznych z powodu braku zysku w JGB/ płaskiej krzywej 4/

Wydaje mi się oczywiste, że podwodne pozycje większości krajowych instytucji w długoterminowych JGB (banki kupiły ich dużo, gdy krzywa była płaska) + ich podwodna pozycja w zagranicznych obligacjach zamroziła bilanse ... 5/

A zamrożone krajowe bilanse doprowadziły do polegania na zagranicznym popycie na długoterminowe obligacje w kraju, który nie ma żadnej potrzeby polegać na zagranicznym popycie na swoje obligacje (patrz NIIP Japonii)! Świetnie, bardzo FTy, rzeczy 6/6