Ik vraag me af of we de waardepropositie van "decentralisatie" goed hebben begrepen, maar de persona die geïnteresseerd is in die waardepropositie hebben gemist. Wat als het niet de dagelijkse gebruiker is, maar eigenlijk instellingen zijn die strikte controle nodig hebben over het risicoprofiel van hun kapitaal (vergelijkbaar met de discussie die @nic__carter een tijd geleden had over bitcoin als de afwikkelingslaag voor banken)? Vanuit dat perspectief geven gebruikers niet om waar ze de meeste van hun laagwaardige transacties uitvoeren, maar instellingen (en grotere spelers) geven er wel om waar ze dat doen. Dat betekent dat consumentgerichte L1's met twijfelachtige decentralisatie eigenlijk logisch zijn. Ze zijn niet bedoeld voor miljarden dollars aan RWA, maar voor miljarden dollars aan laagwaardige transacties (bijv. betalingen). Als er iets is, zetten ze ethereum niet in een benarde positie (of zelfs Solana), maar eerder alle consumentgerichte L2's of L1's. Bovendien, als een bedrijf al een enorme distributie heeft (zoals Stripe), is het logisch voor hen om gewoon een L1 te willen bouwen die hun eigen klanten bedient. Ze hebben de distributie, ze geven niet om netwerkeffecten. In dat opzicht maakt Stripe meer zin dan USDT/USDC-ketens, die in feite geen distributie hebben.