Deze man, een krachtige advocaat in de Amerikaanse geschiedenis, manipuleerde mensen gedurende tientallen jaren met zijn zogenaamde feiten die door iedereen als WAARHEID werden geaccepteerd. Maar achter gesloten deuren loog hij, bedrog en werd hij misschien gecontroleerd door geheime agentschappen. Het verhaal van Vincent Bugliosi zal je ogen openen en je doen twijfelen aan alles wat als simpele waarheid wordt gepresenteerd. De eenvoudigste en gemakkelijkste manier om het verhaal te controleren is via juridische, media- en overheidscollusie, en Bugliosi had ze allemaal aan zijn zijde. Om te begrijpen hoe deze samenzwering jou manipuleert, moeten we diep ingaan op Bugliosi's rol in twee grote samenzweringen: de misdaden van Charles Manson en de moord op JFK.

Als je nieuwsgierig bent naar deze verborgen connecties en het echte verhaal achter de rol van Vincent Bugliosi in het manipuleren van feiten, is dat precies het soort wending dat ik besprak in mijn Substack-tijdschrift. Volg American Alchemy Magazine op Substack en abonneer je 👉

De bekentenis van Susan Atkins werd gelekt naar de pers voordat de rechtszaak begon, wat alle regels overtrad. Journalist Lawrence Schiller publiceerde het verhaal, met speciale toegang tot interviews en bekentenissen. Schiller had nauwe banden met grote media en de overheid, en beïnvloedde ook de publieke opinie over de moord op JFK. Hoe kreeg hij deze lekken, en waarom werd hij nooit gestopt?

Na de Manson-rechtszaak begon Bugliosi zelf onderzoek te doen naar samenzweringen. Hij betoogde in de rechtbank dat de moord op Robert F. Kennedy een doofpotaffaire was met meer dan één dader en voegde zich bij andere onderzoekers die op zoek waren naar verborgen waarheden. Maar jaren later veranderde hij van koers en bracht hij twee decennia door met het schrijven van "Reclaiming History," een enorm boek dat het officiële verhaal over JFK verdedigde en iedereen die eraan twijfelde belachelijk maakte. Waarom veranderde Bugliosi zo dramatisch? Bugliosi's werk ondersteunde altijd de officiële verhalen. Toen hij geconfronteerd werd met nieuw bewijs dat de versie van de overheid in twijfel trok, of het nu ging om kogels, wonden of getuigenverklaringen, noemde hij het verwarring of negeerde hij die details gewoon. Zelfs gerespecteerde artsen en ooggetuigen werden terzijde geschoven. Waarom bleef Bugliosi de ene versie steunen, ongeacht wat er gebeurde?

Bij de schietpartij op JFK werd gezegd dat één kogel zowel de president als de gouverneur van Texas raakte, wat zeven verwondingen veroorzaakte maar bijna perfect bleef. Meerdere getuigen en artsen waren het niet eens met dit verhaal, maar Bugliosi steunde het desondanks. Was dit echt bewijs, of gewoon een manier om vragen te beëindigen? Het tijdschrift Life, met een geschiedenis van het sturen van Amerika's nieuws, kocht de Zapruder-film van JFK's schietpartij. Slechts geselecteerde beelden kwamen openbaar, waardoor het volledige verhaal jarenlang verborgen bleef. Werd de waarheid geheim gehouden voor het land? Waarom werd de media vertrouwd om te controleren wat mensen zagen? Was de Manson-zaak gewoon wilde criminaliteit, of werd het gevormd door degenen die aan de macht waren? Inlichtingenfiguren, journalisten en advocaten werkten achter de schermen. Gelekte bekentenissen, opgeleide getuigen, begraven feiten — samen creëerden ze een perfect verhaal. Wie besloot wat het publiek moest weten? Bugliosi begon als een aanklager die corruptie blootlegde, en werd toen de verdediger van door de overheid goedgekeurde verhalen over de grootste misdaden van het land. Was het angst, geld, reputatie, of iets anders dat hem veranderde?

Als grote moordzaken werden gevormd door verborgen krachten, wat te zeggen van andere grote gebeurtenissen? Krijgen we de hele waarheid te horen, of alleen wat is toegestaan? Dank aan Tom O’Neill (@chaosmansonbook), die jaren heeft besteed aan het onderzoeken van de Manson-zaak en overheidsverbindingen, verborgen feiten en schokkende tegenstrijdigheden ontdekte. Zijn boek "Chaos" heeft veranderd wat velen dachten te weten over deze gebeurtenissen, en toont aan dat het echte verhaal veel dieper gaat dan de officiële versie.