De zaak van Lao Luo Xibei is inderdaad een klassiek voorbeeld van een baas die door zijn eigen ondoordachte acties een PR-crisis veroorzaakt. Ten eerste in preventie, weet waar je crisispunten liggen en maak een gedetailleerd plan (het is duidelijk dat Xibei geen gerichte plannen heeft). Ten tweede in evaluatie, is het een kwestie van fouten toegeven, terugvechten of negeren, afhankelijk van de situatie kies je een andere aanpak. In het geval van Lao Luo is het beste om fouten toe te geven en tot een oplossing te komen, de tweede keuze is om het te negeren en koel te behandelen, en de slechtste optie is terugvechten. Wat betreft andere problemen, zoals inconsistente uitspraken (iedereen zegt wel iets); er is geen coördinatie in het publieke debat (bijna geen ondersteunende stemmen te horen); er is totaal geen vermogen om de agenda te bepalen, men wordt aan de leiband gehouden; men heeft gekozen voor terugvechten maar heeft totaal geen gerichte tegenaanval op Lao Luo, zwak en krachteloos, enzovoort.