Osobiste zdanie na temat tego wydarzenia i drogi naprzód: 1/ libp2p jest większy niż jakikolwiek zespół czy źródło finansowania. W rzeczywistości, deweloperzy Ethereum od lat rozwijają specyfikacje i utrzymują implementacje w go, rust, jvm, zig, c++. 2/ Gorzka prawda: wiele dobrze finansowanych projektów polega na libp2p, nie przyczyniając się ani w zakresie utrzymania, ani finansowania upstream. Szybki rzut oka na grafy zależności to potwierdza. Z biegiem czasu, libp2p zbytnio polegał na agencjach utrzymaniowych zamiast budować różnorodną, odporną, uczestniczącą sieć współtwórców. 3/ Lepszym podejściem byłoby wywieranie presji na inne projekty downstream, aby przydzieliły utrzymujących P2P upstream (nawet jeśli w ułamkowej części). To stworzyłoby: - większą odporność społeczną - bliższe dostosowanie do praktycznych potrzeb - głód innowacji i utrzymania się na czołowej pozycji (tak wiele ekscytujących rozwoju w standardach Internetu pozostaje niezaimplementowanych/nieodkrytych w libp2p) - bardziej skoncentrowaną mapę drogową napędzaną rzeczywistymi wymaganiami 4/ Ale moim zdaniem weszliśmy w nową erę blockchain. Dualizm stosu sieciowego <> stosu protokołów teraz nas powstrzymuje. Potrzebujemy: - Protokółów zoptymalizowanych pod kątem sieci - Rur sieciowych świadomych protokołów Dwie strony tej samej monety: mniej abstrakcji, więcej empatii. 5/ Dwie mantry projektowe, które często powtarzam w kręgach Eth p2p to: „mechaniczna empatia” i „integracja wertykalna”. Powinny inspirować nasze wybory sieciowe w przyszłości.