Enkele gedachten over werk-privébalans 1/ Je moet belachelijk gefocust en intens zijn over wat je doet, vooral als je jonger bent. De enige manier om ervaring, netwerken en respect te krijgen. Iedereen in je bedrijf weet of je je steentje bijdraagt. Geloof me. 2/ Je zou VEEL meer tijd moeten besteden aan het uitzoeken wat je ECHT wilt doen voordat je je verbindt. Dit vereist veel rondhangen. Zodra je je verbindt en vastlegt, voelt het niet als werk. 3/ Burnout komt voort uit drie hoofdpunten, imo. Eén is het gebrek aan capaciteit om actie te ondernemen. Inactiviteit = frustratie. Dus vraag of verdien meer macht door meer te doen. 3b/ Burnout komt voort uit het jezelf dwingen om een baan te doen die je niet leuk vindt. Zie 2 3c/ Burnout komt omdat mensen niet agressief hun tijd, meldingen en agenda beschermen. Dit raakte me hard en ik heb mijn hele leven opnieuw opgebouwd rond tijdoptimalisatie. Ik ben veel gelukkiger. Zeg standaard NEE tegen alles, meldingen standaard uit, ga niet standaard naar vergaderingen. Als je gemanaged moet worden om je te concentreren op wat belangrijk is, heb je grotere problemen. Dit stelt ook andere mensen in staat om te winnen in waar ze goed in zijn. 4/ Neem vakanties, neem micro-vakanties en ontkoppel. Maar verdien ze zodat ze echt ontspannend aanvoelen. 5/ Zaterdag + zondag zijn niet onderhandelbaar als je wilt winnen. Je hoeft niet, maar het is een afweging. 6/ Je moet verantwoordelijk zijn van begin tot eind voor je werk. Als je de bal laat vallen, zijn mensen eraan gewend dat je niet verantwoordelijk bent, wat betekent dat je niet omhoog klimt. Het belangrijkste is dat je jezelf kent. Ik ben bijvoorbeeld niet van nature IQ-gewijs begaafd, dus compenseer ik door harder te werken. Het idee dat mijn partners/portefeuillebedrijven geen voordeel van mij krijgen, maakt me gek, dus ik vermijd dat. Lock in anon. De grote lock-in is onder ons.