Moim największym czarnym rozczarowaniem jako VC jest to, że koncepcja "dodawania wartości" jako inwestora to w większości bzdura. Najlepsi założyciele nie potrzebują twojej porady. W rzeczywistości, jeśli założyciel prosi o twoje porady i regularnie je przyjmuje, to prawdopodobnie jest to negatywny sygnał. Patrząc wstecz na 8 lat inwestowania, mogę policzyć na jednej ręce wyjątki od tej zasady (tj. udane inwestycje, w których czuję, że naprawdę dodałem wartość). I w prawie każdym przypadku byli to założyciele web 2, którzy potrzebowali pomocy w specyficznych sprawach web 3, takich jak ekonomia tokenów, TGE itp. Ale nawet tutaj najlepsi założyciele zazwyczaj sami to ogarniają. Przeciwieństwo jest również prawdziwe: firmy, na które spędziłem najwięcej czasu, nie odniosły sukcesu. Miło jest nam jako VC prowadzić rozmowy z założycielami i omawiać strategię, wymyślać pomysły na produkty czy cokolwiek innego. To łagodzi nasze ego i sprawia, że czujemy się dobrze i ciepło w środku. Ale surowa rzeczywistość jest taka, że jeśli ty, VC, dzieląc swój czas między setki firm i sektorów, jesteś w stanie wymyślić coś, czego przedsiębiorca spędzający 24 godziny na dobę myśląc o swoim biznesie naprawdę nie rozważał, to jest to ogromny czerwony flag. To uświadomienie, choć surowe, nie zmienia zbytnio mojego zachowania ani czasu, który spędzam jako inwestor w przyszłości. Nadal będę robił wszystko, co w mojej mocy, aby wspierać założycieli, których wspieramy, w miarę możliwości, ponieważ: a) uwielbiam to b) wierzę, że to jest to, na co się decydujemy, gdy inwestujemy. Główna praktyczna lekcja dla mnie jest taka, że podczas gdy wymiana pomysłów i burza mózgów z założycielem może być stymulująca i bardzo zabawna, ich potrzeba/chęć przyjęcia mojej porady prawdopodobnie będzie negatywnie skorelowana z ich szansami na sukces. Ważne, aby o tym pamiętać, gdy zbyt się ekscytujemy podczas DD.