Mijn grootste black-pill als VC is dat het concept van "waarde toevoegen" als investeerder meestal BS is. De beste oprichters hebben jouw advies niet nodig. Sterker nog, als een oprichter om jouw advies vraagt en dit regelmatig opvolgt, is dit waarschijnlijk een negatief signaal. Als ik terugkijk op 8 jaar investeren, kan ik het aantal tegenvoorbeelden van deze regel op één hand tellen (d.w.z. succesvolle investeringen waarbij ik het gevoel heb dat ik echt waarde heb toegevoegd). En in bijna elk geval waren het web 2-oprichters die hulp nodig hadden bij web 3-specifieke zaken zoals token-economie, TGE, enz. Maar zelfs hier komen de beste oprichters meestal zelf met een oplossing. Het tegenovergestelde is ook waar: de bedrijven waar ik de meeste tijd aan heb besteed, zijn niet succesvol geworden. Het is leuk voor ons als VC's om gesprekken te voeren met oprichters en strategieën te bespreken, productideeën te bedenken of wat dan ook. Het streelt ons ego en geeft ons een fijn en warm gevoel van binnen. Maar de harde realiteit is dat als jij, een VC, je tijd verdeelt over honderden bedrijven en sectoren, in staat bent om iets te bedenken dat de ondernemer die 24 uur per dag aan zijn bedrijf denkt, echt niet heeft overwogen, dat een enorme rode vlag is. Deze realisatie, hoewel scherp, verandert mijn gedrag of tijdsbesteding als investeerder in de toekomst niet echt. Ik zal nog steeds mijn best doen om de oprichters die we steunen te ondersteunen op welke manier dan ook, omdat: a) ik het leuk vind b) ik geloof dat dat is wat we ondertekenen wanneer we investeren. De belangrijkste actiegerichte conclusie voor mij is dat hoewel brainstormen en ideëren met een oprichter stimulerend en leuk kan zijn, hun behoefte/bereidheid om mijn advies op te volgen waarschijnlijk negatief gecorreleerd is aan hun kansen op succes. Belangrijk om dit te onthouden wanneer we te enthousiast worden tijdens DD.