Er is een populaire overtuiging dat familievermogen in drie generaties verdwijnt. De eerste verdient het, de tweede beheert het, en de derde geeft het uit: van shirtsleeves naar shirtsleeves in drie generaties! Maar hoe waar is deze overtuiging? Gregory Clark heeft nieuw bewijs🧵

Het eerste dat opvalt, is dat familievermogen over vele generaties gecorreleerd is. Bijvoorbeeld, in middeleeuws Engeland, zo correleert het vermogen bij overlijden over zes generaties. Het correleert substantieel genoeg om twaalf generaties lang aan te houden bij de waargenomen afname:

Maar waarom? De dominante theorie onder leken is sociaal: dat de rijkdom direct wordt overgedragen. Dit is testbaar, en het Malthusiaanse tijdperk biedt ons veel gegevens voor testen.

Het Malthusiaanse tijdperk is de tijd vóór de komst van het kapitalisme, dat hongersnoden beëindigde en ons industrialisatie en de GDP-hockeystick bracht waar we vandaag de dag ons leven aan te danken hebben:

In het Malthusiaanse tijdperk was de bevolking cyclisch: deze zou toenemen totdat de draagkracht van het land werd bereikt ("Crisispunt" in dit diagram), en daarna afnemen, meestal met een lichte algehele helling waar dit gebeurde.

Mensen in dit tijdperk neigden naar onbeperkte vruchtbaarheid: ze zouden zoveel kinderen krijgen als ze konden, waarbij overleving werd bepaald door toegang tot middelen en biologische grenzen. Sterke aanwijzingen voor deze conclusie komen van tweelinggeboorten, die het totaal precies met 1 verhoogden.

Tegenwoordig richten mensen zich op een specifiek aantal kinderen: tweelingen lijken het totale aantal geboorten te verminderen. Maar dat was niet zo in het Malthusiaanse tijdperk. Grotere gezinnen hebben ook meer mensen om rijkdom onder te verdelen bij overlijden. Combineer willekeurigheid in gezinsgrootte daarmee, en bam!

Die Malthusiaanse willekeur kan worden gebruikt als een instrument voor rijkdom bij de dood. Dat betekent dat we variatie in gezinsgrootte kunnen gebruiken om ons te informeren over hoe lang rijkdom voortduurt om puur sociale redenen in plaats van gerelateerde rijkdom-gerelateerde eigenschapsoverdracht.

Dit effect van broederschapsgrootte verdwijnt tegen de derde generatie. Geërfd vermogen *is* verdwenen in drie: van hemdsmouwen naar hemdsmouwen! Soort van! Want onthoud, vermogen is nog steeds sterk gecorreleerd over deze generaties. Het is alleen niet vanwege directe overdracht.

De reden achter de sterk duurzame correlatie van rijkdom over generaties is dus niet vanwege de rijkdom zelf die zich voortplant, maar vanwege factoren die gecorreleerd zijn met de rijkdom die leiden tot rijkdomaccumulatie gedurende het leven. Dit geldt voor gemiddelde en rijke gezinnen.

Het is gewoon een beetje absurd om te denken dat rijkdom rijkdom voortbrengt, wat verklaart waarom rijkdom of andere vormen van sociale status worden overgedragen, terwijl het zo duidelijk is: Rijkdom verdwijnt snel en afstammingen hebben aanhoudende (relatieve) niveaus van rijkdom vanwege de eigenschappen die rijkdom verdienen.