IQ is belangrijk, maar het is niet de enige cognitieve vaardigheid die ertoe doet. Een van de belangrijkste is kwantitatieve vaardigheid en een nieuw artikel verkent de genetische oorsprong en impact ervan. De auteurs (waaronder @eawilloughby) hebben een GWAS uitgevoerd om genetische varianten te identificeren die geassocieerd zijn met de zelfgerapporteerde (1) wiskundige vaardigheid en (2) hoogste wiskundeklas die is gevolgd. Deze maat voor zelfgerapporteerde kwantitatieve vaardigheid bleek geassocieerd te zijn met 53 varianten verspreid over het genoom (zie afbeelding hieronder). Over het algemeen zijn deze delen van het genoom geassocieerd met hersenontwikkeling, wat aantoont dat zelfs deze zelfrapportagevariabelen iets cognitiefs meten. Wat het meest interessant is, is dat de genen met bekende functies verband houden met hersenfunctie of -ontwikkeling op microscopisch niveau (bijv. neurotransmitterfunctie, ontwikkeling van dendrieten en axonen). De polygenetische score voor kwantitatieve vaardigheid correleert genetisch NIET met de algehele hersengrootte (ook al doen de polygenetische scores voor IQ en onderwijsniveau dat wel). De polygenetische scores meten niet alleen iets belangrijks in de biologie; ze hebben ook praktische implicaties. Een hogere polygenetische score voor kwantitatieve vaardigheid heeft een positieve genetische correlatie met werken als softwareanalist, wiskundige en natuurkundige en een negatieve genetische correlatie met werken als schrijver, NGO/ vakbondorganisator of overheidsfunctionaris. Deze studie biedt intrigerende aanwijzingen over hoe genen worden vertaald in gedrag en resultaten in de echte wereld. Genen zijn slechts delen van DNA. Ze denken niet en hebben geen besef van de buitenwereld. Studies zoals deze tonen aan hoe genen cognitieve eigenschappen en levensuitkomsten kunnen beïnvloeden: door een beter functionerende hersenen op te bouwen, die vervolgens beter kan leren van en reageren op de omgeving.