Ik denk dat veel mensen fundamenteel de juiste aanpak van strategieontwikkeling verkeerd begrijpen. Ze geloven ten onrechte dat het creëren van een strategie simpelweg inhoudt dat je parameters binnen een set regels manipuleert en vervolgens handelt op basis van wat de backtestresultaten suggereren als winstgevend. Deze achterwaartse aanpak beschouwt strategieontwikkeling als een puur mechanische oefening, los van enig onderliggend marktbegrip. Ik weet dit omdat ik dom genoeg was om dit zelf te doen, en dat uitgebreid. Het betere proces begint met ideevorming. Je moet eerst een specifieke marktgeloven of hypothese ontwikkelen over hoe prijzen zich gedragen onder bepaalde omstandigheden. Vervolgens ga je dit testen om te bepalen of de voorsprong die je probeert te vangen daadwerkelijk bestaat. Je probeert in wezen je thesis zoveel mogelijk te ondermijnen tijdens het testen, want als je het zelf niet doet, zal de markt dat wel doen. Dit fundamentele idee voedt vervolgens de daadwerkelijke regels en structuur van je strategie, waardoor ervoor wordt gezorgd dat elk onderdeel een doel dient dat geworteld is in logica in plaats van willekeurige parameteroptimalisatie. Pas na dit doordachte ontwikkelingsproces zou je ervoor kunnen kiezen om je strategie te backtesten, hoewel deze laatste stap zelfs niet strikt noodzakelijk is als je idee en implementatie solide zijn.

Mensen begrijpen vaak niet goed wat het betekent om "data-gedreven" te zijn in hun benadering van besluitvorming. Het simpelweg opnemen van prijsdiagrammen, indicatoren of andere datapunt in je proces garandeert geen data-gedreven excellentie; het creëert slechts de illusie van analytische strengheid. De echte uitdaging ligt in het onderscheiden van oprecht data-geïnformeerde beslissingen en diegenen die data slechts gebruiken als een schijnvertoning voor slecht doordachte strategieën (bijv. parameters lang genoeg verslaan totdat ze correleren met je outputvariabele). De weg naar authentiek data-gedreven handelen vereist het omarmen van eenvoud, logische fundamenten en rigoureuze zelf-scepsis. Dit begint met het ontwikkelen van een plausibel idee dat gericht is op het benutten van een identificeerbare voorsprong, en vervolgens testen hoe deze relatie zich daadwerkelijk gedraagt onder real-world omstandigheden en meten wat de data onthult over je hypothese. De cruciale stap omvat het zo rigoureus mogelijk proberen te falsificeren van je concept, het stress-testen van de robuustheid vanuit elke denkbare hoek, want als je je ideeën niet aan dit niveau van scrutinie onderwerpt, zal de markt het onvermijdelijk voor je doen.

Trendvolgende strategieën onthullen een tegenintuïtieve waarheid: systematisch verliezen is de basis van systematisch winnen. De verliezen zijn geen willekeurige mislukkingen; het zijn de noodzakelijke kosten om posities te behouden voor asymmetrische kansen. Wanneer 65% van je trades mislukt, wordt elk verlies een betaling voor het recht om gepositioneerd te blijven voor de zeldzame, explosieve bewegingen die alle winst genereren. Dit keert ons basisbegrip van competentie om, waarbij het feit dat je meestal fout zit, eigenlijk bewijs is dat het systeem correct werkt. Onze psychologische aanleg rebelleert tegen deze realiteit omdat frequente mislukkingen aanvoelen als incompetentie. De hersenen interpreteren een reeks verliezen als bewijs dat de strategie kapot is, wat de fatale drang oproept om te "fixen" wat eigenlijk functioneert zoals bedoeld. Deze emotionele reactie verklaart waarom de meeste traders winstgevende systemen tijdens onvermijdelijke terugvalperiodes verlaten: ze kiezen voor het comfort van gelijk hebben boven het ongemak van winstgevend zijn.