Oto prostszy opis zakładu kontrariańskiego na fuzję: Prawie wszystkie podejścia do fuzji polegają na podgrzewaniu plazmy do ekstremalnie wysokich temperatur, a następnie na jej ograniczaniu za pomocą pól magnetycznych, podczas gdy tak naprawdę interesuje nas tylko to, aby jony zderzały się ze sobą z dużymi prędkościami. Te różnią się w subtelny sposób. Temperatura oznacza losowe prędkości cząsteczek odbijających się od siebie. Musisz pokonać odpychanie elektrostatyczne jąder, aby mogły się złączyć. Im wyższa temperatura plazmy, tym trudniej ją ograniczyć - przy setkach milionów stopni praktycznie wszystko się topnieje, więc musisz używać pól magnetycznych, aby ograniczyć swoją gorącą plazmę. Jest to niezwykle trudne do zrealizowania z różnych powodów, ale największym jest to, że magnesy są drogie i trudne w obsłudze. Przy danej ilości 'pchania' na naładowaną cząstkę, użycie pola elektrycznego jest w przybliżeniu milion razy tańsze niż użycie pola magnetycznego. Co więcej, pola magnetyczne nie wykonują pracy na naładowanych cząstkach, podczas gdy pola elektryczne tak. Dla zmagnetyzowanej plazmy musisz ją podgrzać za pomocą RF i wtryskiwaczy wiązek cząstek, a następnie ograniczyć plazmę za pomocą pól 5-12 Tesla, które wymagają nadprzewodzących magnesów, co oznacza systemy do obsługi kriogenicznej, co oznacza termiczne izolowanie ich od plazmy o temperaturze setek milionów stopni i wysokiej energii neutronów... Ogólnie rzecz biorąc, prawie wszystkie podejścia do fuzji zakładają zdystrybuowaną termalnie dystrybucję jonów i elektronów, gdzie jony i elektrony są 'gorące' wewnątrz plazmy. Tylko jony wykonują 'fuzję', a elektrony są tylko ścieżką utraty energii w postaci emitowanej radiacji. Zakład kontrariański jest taki: Użyj pól elektrycznych, aby uczynić jony znacznie 'gorętszymi' niż elektrony. Zamiast megawatów podgrzewania RF i wtryskiwacza wiązek cząstek, potrzebujesz tylko zasilacza zdolnego do dostarczenia ~100kV. To jest stosunkowo niezwykle tanie. Problem polega na tym, aby ograniczyć jony do poruszania się po znanej ścieżce orbitalnej, aby miały wiele okazji do zderzenia się ze sobą. Można to zrobić za pomocą magnesu, ale znacznie taniej niż to, co jest wymagane do ograniczenia plazmy. Głównie w IEC to, co utrzymuje cząstki w pułapce, to elektrostatyczne potencjalne studnie. Utrzymywanie plazmy w pułapce za pomocą pola magnetycznego oznacza pokonanie ciśnienia plazmy za pomocą ciśnienia pola magnetycznego, które rośnie jak B^2/u0 ~ prąd^2 * u0, gdzie u0 = 4πe-7. Oznacza to, że bardzo trudno jest uzyskać dużą ilość ciśnienia pola magnetycznego. Potrzebujesz mega-amperów prądu. Bardzo drogie. Utrzymywanie jonów w pułapce potencjalnej jest znacznie tańsze, ponieważ napięcie jest tanie, ale możesz również utrzymać bardzo szybkie jony w pułapce magnetycznej za niewielką cenę, ponieważ F~qvB. Im szybciej porusza się cząstka, tym większe odchylenie magnetyczne. Historycznie IEC było niezwykle trudne do zrealizowania z powodu problemu wtórnych zderzeń: dokąd idą jony po pierwszym przejściu przez studnię potencjalną? Czy mogą zderzyć się ze sobą ponownie, czy są stracone? Plazmy nie-termalne są również znacznie trudniejsze do modelowania i analizy w porównaniu do plazmy termalnej z jonami i elektronami w tej samej temperaturze. Wszystko to, aby powiedzieć: Fuzja IEC ma potencjał, aby być 100-1000 razy tańsza niż jakakolwiek inna droga do fuzji. Mniejsza złożoność urządzenia, rozmiar, cała ta sprawa. Prawdziwym wielkim zwycięstwem, moim zdaniem, jest to, że IEC jest jedynym sposobem na spalanie proton-Boron 11, który jest zdecydowanie najlepszym źródłem paliwa: niezwykle obfity, produkuje naładowane cząstki....