Hier is een eenvoudigere uitleg over de Contrarian Fusion Bet: Bijna alle benaderingen van fusie houden in dat je een plasma extreem heet maakt en het vervolgens met magnetische velden confineert, terwijl je eigenlijk alleen maar geïnteresseerd bent in het laten botsen van ionen met elkaar met hoge snelheden. Deze zijn op een subtiele manier verschillend. Temperatuur betekent de willekeurige snelheden van de deeltjes die tegen elkaar botsen. Je hebt de botsingen nodig om de elektrostatische afstoting van de kernen te overwinnen, zodat dingen kunnen fuseren. Hoe heter het plasma, hoe moeilijker het is om te confine, - bij honderden miljoenen graden smelt in principe alles, dus je moet magnetische velden gebruiken om je hete plasma te confine. Dit is extreem moeilijk om te doen om allerlei redenen, maar de grootste is dat magneten duur zijn en moeilijk te bedienen. Voor een bepaalde hoeveelheid 'duw' op een geladen deeltje, is het gebruik van een elektrisch veld ongeveer een miljoen keer goedkoper dan het gebruik van een magnetisch veld. Meer ter zake, magnetische velden doen geen arbeid op geladen deeltjes, terwijl elektrische velden dat wel doen. Voor een gemagnetiseerd plasma moet je het opwarmen met RF en deeltjesbundelinjectoren, en vervolgens het plasma confinen met 5-12 Tesla velden, wat supergeleidende magneten vereist, wat betekent cryogene hanteringssystemen, wat betekent dat je ze thermisch moet isoleren van het plasma van honderd miljoen graden en hoge-energie neutronen... Algemeen genomen gaan bijna alle benaderingen van fusie ervan uit dat er een thermalisatie van ion-elektronverdeling is, waarbij ionen en elektronen beide 'heet' zijn binnen het plasma. Alleen de ionen doen de 'fusie' en de elektronen zijn gewoon een energieverliespad in de vorm van uitgezonden straling. De Contrarian Bet is dit: Gebruik elektrische velden om de ionen veel 'heter' te maken dan de elektronen. In plaats van megawatt aan RF-verhitting en een deeltjesbundelinjector, heb je alleen een voedingsbron nodig die in staat is om ~100kV te leveren. Dit is relatief extreem goedkoop. Het probleem is dan om de ionen te confinen zodat ze in een bekende baan kunnen reizen, zodat ze veel kansen hebben om tegen elkaar aan te botsen. Dit kan gedaan worden met een magneet, maar veel goedkoper dan wat nodig is om een plasma te confinen. Primair in IEC is het de elektrostatische potentiaalput die de deeltjes gevangen houdt. Plasma vangen met een magnetisch veld betekent dat je de plasmadruk moet overwinnen met magnetische velddruk, wat gaat als B^2/u0 ~ stroom^2 * u0, waarbij u0 = 4πe-7. Dit betekent dat het heel moeilijk is om een grote hoeveelheid magnetische velddruk te krijgen. Je hebt mega-amps aan stroom nodig. Heel duur. Ionenvangen met een potentiaalput is veel goedkoper omdat spanning goedkoop is, maar je kunt ook heel snelle ionen goedkoop met een magnetisch veld vangen, omdat F~qvB. Hoe sneller het deeltje beweegt, hoe groter de magnetische afwijking. Historisch gezien is IEC extreem moeilijk geweest om te laten werken vanwege het secundaire-botsingsprobleem: waar gaan de ionen na hun eerste doorgang door de potentiaalput? Kunnen ze weer met elkaar botsen, of zijn ze verloren? Niet-thermalisatie plasmas zijn ook veel moeilijker te modelleren en analytisch te behandelen, vergeleken met thermalisatie plasma met ionen en elektronen op dezelfde temperatuur. Dit alles om te zeggen: IEC Fusion heeft het potentieel om 100-1000x goedkoper te zijn dan welke andere weg naar fusie dan ook. Kleinere apparaatcomplexiteit, grootte, al dat gedoe. De echte grote winst, naar mijn mening, is dat IEC de enige manier is om proton-Boron 11 te verbranden, wat veruit de beste brandstofbron is: ongelooflijk overvloedig, produceert geladen deeltjes....