De vraag die boven de arbeidsmarkt hangt, is of de pendel (die momenteel in balans is) zal blijven neigen naar contractie, zoals al tientallen jaren de tendens is. Als dat zo is, kan de huidige aanpassing van het beleid uitmonden in een volledige versoepelingscyclus, waarbij de rente naar 3% en lager gaat. Een hardnekkige inflatie in de hoge 2's zal niet overeenkomen met zo'n richting, maar ik vermoed dat het arbeidsmandaat zal domineren.

Willekeurige dinsdagavond diner voor vrienden: miso/sake zeebaars en vurig pepergarnalen geserveerd op zoete aardappelen en krokante boerenkool.

De Fed heeft vorige week voldaan aan de verwachtingen van de markt voor een verlaging van ¼ punt, met meer verlagingen die later dit jaar worden verwacht. In plaats van een volledige versoepelingscyclus zie ik dit als een aanpassing van het beleid van restrictief naar neutraal. Naar mijn mening is de Fed nu nog één verlaging van een kwart punt verwijderd van een duidelijke neutrale positie. Wat een neutraal beleid inhoudt, blijft onderwerp van debat, maar naar mijn mening is het inflatie plus 100 bps, wat rond de 3,75% ligt. Dat is consistent met de Samenvatting van Economische Projecties (SEP) van de Fed, die de beleidsrente op 3% en de inflatie op 2% heeft (wat een natuurlijke rente van 100 bps achterlaat). De grote vraag is of de volgende (post-Powell) Fed een andere benadering zal hanteren en de neutrale rente onder de inflatierente zal verlagen. Dat wordt financiële repressie genoemd en het is een plausibel scenario voor het opkomende fiscaal dominante tijdperk waarin we ons bevinden.