Toen ik eind jaren '90 bij een Gannett corporate dagelijkse krant werkte, hadden ze een bedrijf brede beleid genaamd "mainstreaming" waarbij je werd aangemoedigd om een vrouwelijke of POC-expert te raadplegen over het onderwerp van de dag. Er was geen expliciete beloning voor het doen hiervan of straf voor het niet doen, maar het werd genoemd als een factor die terloops werd opgemerkt in je kwartaalbeoordelingen. Omdat het voornamelijk lokale verslaggeving was van kleine steden in de voorsteden van New Jersey en de kring van mensen met relevante kennis klein was, was er niet echt veel dat je kon doen om deze suggestie van het hoofdkantoor te vervullen, tenzij je toevallig vrouwen en POC op de redactie had en weinigen deden meer dan een symbolische poging om het te vervullen. Maar het was het begin van de veel hardere activisme die zou komen.