Het debat van Morgane Oger met Mia was verrassend kalm. Een belangrijk aspect van de zeldzaam voorkomende publieke uitwisselingen tussen transactivisten en ongelovigen in transdogma's (dat volgens mij verklaart waarom ze zo zelden plaatsvinden) is dat ze onontkoombaar duidelijk maken op een manier die niets anders kan, dat de persoon die claimt een vrouw te zijn, in feite een man is. Er is een onheilspellend gevoel van onder druk gezet worden door de fysieke, materiële weerlegging van elke bewering die wordt gedaan.

Ik weet zeker dat deze persoon als "extreem rechts" wordt beschouwd, maar haar voorstel is het absolute minimum van gezond verstand

De moeder en de nieuwslezer bij de publieke omroep van Canada doen grote moeite om oprechte vroomheid te tonen terwijl ze naar haar zoon verwijzen met zijn voorkeur voor voornaamwoorden, "het/haar"