Wszyscy pomijają prawdziwą historię. Bank Światowy właśnie zmienił linię ubóstwa z 2,15 USD na 3,00 USD w czerwcu 2025 roku, natychmiast dodając 125 milionów ludzi do globalnych statystyk skrajnego ubóstwa. To nie było tak, że ludzie stawali się biedniejsi. To była aktualizacja pomiaru przy użyciu nowych danych o parytecie siły nabywczej z 2021 roku. Spadek Chin z 80% do bliskiego zera reprezentuje prawdziwe osiągnięcie strukturalne dzięki ukierunkowanym programom walki z ubóstwem przez 30 lat. Wzrost w USA uchwyca coś zupełnie innego: ludzi, którzy wpadli w pułapki opieki społecznej po wygaśnięciu pomocy pandemicznej w latach 2021-2022. Uzupełniający Wskaźnik Ubóstwa opowiada prawdziwą historię. Ubóstwo w USA spadło do 7,8% podczas pomocy pandemicznej, a następnie skoczyło do 12,9% po zakończeniu wsparcia. Ubóstwo dzieci wzrosło z 5,2% do 13,7% między 2021 a 2023 rokiem. Próg 3 USD dziennie był oparty na medianach linii ubóstwa w 23 z najbiedniejszych krajów świata, gdzie reprezentuje podstawowe potrzeby przetrwania, takie jak jedzenie i schronienie. Zastosowanie tego samego progu w Stanach Zjednoczonych oznacza, że porównujesz gospodarstwa domowe, które straciły dostęp do ulg podatkowych na dzieci i zwiększonych zasiłków dla bezrobotnych, z benchmarkiem zaprojektowanym do mierzenia, czy rodziny w krajach o niskich dochodach mogą sobie pozwolić na minimalne spożycie kaloryczne. Krajowa linia ubóstwa w USA wynosi 27,10 USD dziennie, co jest ponad dziewięć razy wyższe niż międzynarodowy próg. Co sprawia, że to porównanie jest szczególnie mylące, to fakt, że dane z USA mierzą dochody, podczas gdy wiele danych globalnych mierzy konsumpcję. W krajach o wysokich dochodach z dostępem do kredytów i oszczędności, wygładzanie konsumpcji oznacza, że wstrząsy dochodowe nie przekładają się natychmiast na tę samą deprywację, co w krajach, gdzie ludzie przeżywają od wypłaty do wypłaty. Bank Światowy o tym wie. Dlatego publikują oddzielne progi na poziomie 4,20 USD dla krajów o średnich dochodach niższych i 8,30 USD dla krajów o średnich dochodach wyższych. Ale nagłówki chwytają liczbę 3 USD dziennie, ponieważ generuje dokładnie tę reakcję. Prawdziwa dynamika, z którą borykają się oba kraje, nie ma nic wspólnego z tym porównaniem. Chiny podniosły 800 milionów ludzi z ekstremalnego ubóstwa dzięki polityce przemysłowej i urbanizacji, ale teraz borykają się z rosnącą nierównością i spowolnieniem wzrostu. USA mają stagnację płac dla dolnych 40% mimo wzrostu PKB, strukturalne luki w dostępie do opieki zdrowotnej i edukacji oraz sieć zabezpieczeń, która ostro spada, zamiast stopniowo się wygładzać. Oba są poważnymi problemami. Żaden z nich nie jest uchwycony przez porównanie ich na podstawie progu zaprojektowanego do mierzenia podstawowego przetrwania w najbiedniejszych gospodarkach świata.