Mensen die goed zijn in Go en schaken, houden van dit soort spellen omdat de deelnemers volledige en echte informatie hebben, de regels duidelijk en onbetwistbaar zijn. Daarom kunnen ze volledig vertrouwen op strikte logica en berekeningen om te winnen. Het verschil met de spelletjes van het leven is dat niemand volledige en correcte informatie heeft; ieders perceptie van de realiteit is onnauwkeurig, en de mate van onnauwkeurigheid kan sterk variëren. Bovendien zijn de spelregels zelf vaag en evolueren ze voortdurend in groepsspellen. Wanneer een groot aantal individuen met verschillende percepties en informatie elkaar tegenkomt, kan er spontaan een soort positieve feedback ontstaan die bepaalde (voor de individuen misschien zeer absurde) trends versterkt en naar extremen duwt, totdat ze de harde beperkingen van de fysieke wereld tegenkomen, wat mogelijk een omkering kan veroorzaken. Het besef dat "groepen met onvolledige informatie vaak hardnekkige en absurde gedragsmodellen vertonen" en dat "de spelregels zelf vaag en voortdurend evoluerend zijn" is al een grote vooruitgang in cognitie. Dit voorkomt dat men star vasthoudt aan door mensen gemaakte regels en ervaringen die door de realiteit zijn verworpen, en richt de aandacht op de evolutie van de spelregels in de toekomst, zodat men zich van tevoren kan voorbereiden en de inspanning kan minimaliseren.