dit is een eerste iteratie van een gedachte over het ontwerpen van generatieve tools. Ik vind "mogelijkheidsruimte" een nuttig concept voor generatieve systemen; het andere is "expressieve reikwijdte", metrics die de gegenereerde resultaten op de een of andere manier beschrijven. Als de mogelijkheidsruimte het uitgestrekte terrein van onze creaties is, willen we ons dezelfde vragen stellen als een ontdekkingsreiziger op onbekend terrein, waar we geen expliciete bestemming hebben: - hoe ver/nabij zijn we van waar we begonnen? (een gevoel van afstand) - welke kant willen we op? (een gevoel van richting) en voortdurend deze vragen blijven stellen/volgen.