Het idee van opoffering is iets waar ik mee heb geworsteld en ik ben tot de conclusie gekomen dat het niet gaat om opoffering, maar om de ultieme langetermijnzelfzucht. Opoffering gaat ervan uit dat je iets verliest zonder voordeel. Dit idee komt van Christus - dat hij zichzelf heeft opgeofferd door aan het kruis te sterven. Echter, het is tot me doorgedrongen dat Christus, wetende dat hij naar de hemel zou gaan, wat beter is dan de aarde, niet kan symboliseren wat opoffering is; in plaats daarvan vertegenwoordigt het voor mij leven in ultieme waarheid - het ultieme langetermijnvoordeel. Het is als het idee "zet je eigen zuurstofmasker op voordat je anderen helpt" in een vliegtuig. Dus doe wat het beste voor jou is op de langste termijn die je je kunt voorstellen en dat zal er niet anders uitzien dan het idee van jezelf opofferen voor anderen. Het recht van de ene man is de verantwoordelijkheid van de andere man - door je ultieme langetermijnvoordeel na te leven, behoud je ook het ultieme goed voor anderen. Maar je moet oppassen om dit idee niet te verwarren met egoïsme - wat alleen betrekking heeft op wat goed voor jou is nu.