Çocuk sahibi olduktan sonra uzak atalarıma çok önem vermeye başladım, bu ataların beni hiç tanımadan, benim iyiliğim için ne kadar endişelendiklerini ve hayatları boyunca bana aktaracak bir dünya kurmak için mücadele ettiklerini anlamama izin verdim

Her gün kendimi toparlamaya, bağımlılarıma bakmaya çalışıyorum ve ailemin de tüm bunları yapmak zorunda olduğunu, nasıl yöneteceklerini, nasıl yaptıklarını, ailelerinin nasıl yaptıklarını, nesiller boyunca geriye doğru devam ettiklerini düşünüyorum

İşte eğlenceli bir tane. Mayflower atalarım var. İlk kışlarında 102 yolcudan yaklaşık 45'i hayatını kaybetti. Korkunç Ama tüm ölüler yetişkindi. Tüm çocukları sağ çıkarmayı başardılar. mucize mi? Hayır. Yetişkinlerin bunu gerçekleştirmek için kendilerini aç bıraktığına emin var.

Ve böylece mirasları—sadece hikayeleri değil, soyundan gelenlere bırakılan maddi ve sosyal sistemleri kastediyorum—büyüdü. ve sonraki nesiller sırayla bu şeyleri daha yüksek ve görkemli şekilde koruyup inşa etti.

Bütün bunların amacı kesinlikle şu değildir: "Atalarım büyüktü; Bu yüzden harikayım." Bu saçma ve dekadans. bunun yerine iki katlı, 1. Atalarımızın farkındalığı, bize verdikleri şeyin anlamını daha iyi anlamamıza ve değerini takdir etmemize olanak tanır

En azından ben de böyle bakmaya başladım. Bu tamamen kaybeden saçmalıkla sizi sıktığım için özür dilerim.