Część, która szczególnie irytuje NHJ, to fakt, że to indyjskiego prokuratora generalnego stanu wiwatuje indyjskie kierownictwo Wydziału Praw Obywatelskich DOJ.
To bardzo łatwo wpisuje się w afro-pesymistyczne rozumienie amerykańskiej historii, w której kolejne fale imigrantów przybywają i wspinają się na plecach czarnoskórych ludzi w kierunku białej tożsamości.
Cała energia ruchu studiów etnicznych dotyczyła zapobiegania powtarzaniu takich wzorców poprzez tworzenie międzyetnicznej solidarności anty-białej, a także zapobiegania temu, by mili biali liberałowie robili to, co robili mili biali liberałowie lat 70. i 80., czyli zdawali sobie sprawę, że bezpieczne sąsiedztwa i funkcjonalne szkoły były dobre i nie były osiągalne w żadnym realistycznym czasie (zbieżnym z formacyjnymi latami ich własnych dzieci), w którym można by oczekiwać, że podejmą poświęcenia.
Na końcu szaleństwa 2020 roku wszystkie te istniejące zachęty pozostają nienaruszone.
Maher przedstawia najgorszą konsekwencję ruchu, który zrujnował system edukacji w Szwecji i wprowadził zabójstwa gangów do narodu, który ich nie znał, jako obecność "skrajnej prawicy" w rządzie oraz najgorsze przyszłe zagrożenie, które z tego wynika, jako oddanie "przyszłych wyborów komuś, kto rozwiąże problem", jakbyśmy mieli się bać kogokolwiek, kto mógłby być, jeśli nie ci dobrzy liberałowie, którzy spowodowali problem, robią zwrot o 180 stopni i rozwiązują go.
To zachowuje zbyt wiele retorycznego i konceptualnego ramienia, które spowodowało problem, ponieważ dąży do rozwiązania problemu, co redefiniuje każdego, kto próbuje go rozwiązać, jako "skrajną prawicę", tak jak nie wpuszczenie 1,5 miliona imigrantów było nie do pomyślenia, ponieważ odmowa była "skrajną prawicą."