Przypadkowo jest to również jedyna gra MGS, która ma rozgrywkę.

To był jeden z Królów Jerzych—trzeci, który był szalony i powiedział: "Sześć godzin snu wystarczy dla mężczyzny, siedem dla kobiety, a osiem dla głupca!"

„PRZEKLĘTY BĄDŹ, BAYLE!” „Przysięgam! Będziesz żałować tego dnia! Oto prawdziwy wojownik smoczy! A ja, Igon! Twoje lęki wcielone w ciało! Solidny w skali możesz być, ohydny smoku, ale przebiję twoją zgniłą skórę dziurami! Hail harpunów! Z każdą ostatnią kroplą mojego istnienia!”

Nie, nie "zapomniałem spakować szczoteczki do zębów i ładowarki do telefonu", to się nazywa zaopatrzenie na miejscu. Solid Snake też to robi.

Marco Pierre White Stek z pieprzem

Nie jestem wystarczająco mądry, aby ukończyć Myst, myślisz, że wiem cokolwiek?

Okresowe przypomnienie, że Metal Gear Solid V to jedna z nielicznych gier wideo, w której narracja całkowicie odpowiada mechanice samej gry. Uzupełniają się nawzajem w sposób organiczny i tematyczny. Ponieważ rzeczywista historia, w którą grasz, to nie tylko thriller szpiegowski, ale interaktywne "programowanie" mężczyzny, który jest prany mózgowo. Nagle idea, że musisz "wykonywać misje", "zdobywać wysokie wyniki" i mieć "świat centralny", nie istnieje w limbo niezależnym od rzeczywistej fabuły. Tak, ta misja była grana 4 razy z rzędu. Która z nich była tą prawdziwą, która wydarzyła się w historii? Wszystkie, ponieważ "historia" to mężczyzna oszukiwany przez AI, myślący, że cokolwiek z tego naprawdę się wydarzyło. Jego wspomnienia są równoważne pudełku kaset, etykiety wyblakłe, odtwarzane w losowej kolejności. Na zawsze. Nie oglądasz symulacji, TY JESTEŚ symulacją. Ile gier naprawdę potrafi to zrobić?

Jeden z Georges - zapomniałem który - kiedyś powiedział, że pewna liczba godzin snu każdej nocy - w tej chwili nie mogę sobie przypomnieć ile - czyni człowieka czymś, co w tej chwili umknęło mojej pamięci.

Dziennikarze gier wideo zawsze byli w większości szumowinami. Kiedy byłem w MicroProse (1988-1993), magazyny gamingowe dosłownie dzwoniły do nas i prosiły o łapówki za recenzje. Pod koniec lat 90-tych pokryli to bardzo nieznacznie, mówiąc coś w stylu: "Planujemy zrecenzować Age of Empires 2 we wrześniu. Czy chciałbyś kupić pełnoformatową reklamę w naszym magazynie?" sugerując szeroko, że niepowodzenie skutkuje gorszą recenzją. Jeśli chcesz uzyskać recenzje wideo, weź je od ludzi, którzy grają w CAŁĄ GRĘ i którzy wyrośli z fandomu, jak Sophia Narwitz i Josh Strife Hayes. Nie od zwykłych podejrzanych.

2007