Ik heb zo'n diepe angst voor de toekomst van Amerika. Het lijkt steeds meer alsof veel mensen wanhopig verlangen naar een bloedvergieten dat alleen maar geweld, verdriet en horror zal voortbrengen, waarvan alleen de toekomst ons kan vertellen. Zonder de mogelijkheid om met elkaar te spreken—om te debatteren, het oneens te zijn en in dialoog te gaan—zal er geen hoop zijn op iets anders dan onderdrukking, terreur en angst die de hele samenleving verbruikt. We waren ooit een dappere natie van mensen die de onaangename, verwerpelijke en walgelijke dingen die anderen zouden zeggen konden doorstaan, simpelweg omdat we begrepen dat het woorden waren die ons niet fysiek konden schaden. Dat is niet langer een mogelijkheid. Nu is er een impliciete goedkeuring van geweld tegen degenen die dingen zeggen die we niet leuk vinden. Dat het iemand ongemakkelijk maken met woorden kan worden verdraaid tot 'gewelddadige' retoriek die een gewelddadige reactie eist. Dit is een pad dat alleen kan leiden tot een versnelde vernietiging van onze heilige vrijheden, rechten en waarden die onder de tirannie van onderdrukking en censuur zullen worden verscheurd, die van alle kanten zal worden geëist na dit. Ik huil om mijn land, de pijn die hieruit zal voortkomen, en de totale wanhoop bij de erkenning dat we afdalen in de dikke zwarte haat die lijkt als de enige reactie die mensen nog hebben.