De meeste dagen als kunstenaar zijn niet romantisch. Ik vecht tegen mijn computer. Mijn computer vecht tegen mij. Ik creëer een scène, haat het, probeer een andere belichting, haat het iets minder. Ik breng meer tijd door met problemen oplossen dan in een flow en ben constant bestanden aan het hernoemen naar “final_final_8”. Maar af en toe, wanneer het licht precies goed valt en de software besluit samen te werken, kan de chaos in mijn hoofd worden vertaald naar iets dat op het scherm logisch is en herinner ik me waarom ik mezelf door deze prachtige marteling heen zet. Het is helemaal geen glamoureuze reis. Het is voornamelijk een hoop saaie frustratie, onderbroken door kleine doorbraken. Maar wanneer die doorbraken komen, zijn ze echt magisch.