De vergelijkingen van stablecoins met Narrow Banks negeren meestal de belangrijkste details. Namelijk: yield pass-through en de beoogde klantenkring. De aantrekkelijkheid van het businessmodel van de Narrow Bank kwam voort uit de pass-through van de IORB-rente (momenteel 4,4%) naar voorheen niet-gekwalificeerde instellingen (bijv. MMFs die alleen toegang hebben tot de ON RRP-rente, die momenteel op 4,25% staat). Het doel was ook om nooit een consumentenbank te zijn, maar de 15bps spread te delen met deze instellingen. De afwijzing van de Narrow Bank door de Fed was uiteindelijk hun probleem met de yield pass-through en het effect dat dit zou hebben op de effectiviteit van het monetair beleid (bijv. de EFFR zou minder nuttig worden, fondsen zouden uit het banksysteem vloeien, enz.) Een Narrow-Bank-Stablecoin-Equivalent zou niet alleen fondsen in veilige activa parkeren, maar zou ook rentes doorgeven aan consumenten, wat verboden is onder de GENIUS-wet. En het is onwaarschijnlijk dat de houding van de Fed hierover zal veranderen, aangezien de impact van het doorgeven van de IORB-rente aan consumenten het monetair beleid praktisch obsoleet zou maken, omdat er geen opportuniteitskosten meer zouden zijn voor het aanhouden van contant geld voor iemand. In plaats van dat de MMFs ~15bps winnen, zouden het de consumenten zijn die 440bps winnen. Ik ben het eens met alles in @nic__carter 's post, maar vond dit een goed detail om te verduidelijken.