Dziś popełniłem błąd, latając z Dublina do Paryża przez londyńskie lotnisko Heathrow. To był niezwykle głupi ruch z mojej strony, biorąc pod uwagę, że Londyn, a co za tym idzie Heathrow, znajduje się w upadającym, niegdyś rozwiniętym kraju znanym jako "Wielka Brytania". Prawie drogo zapłaciłem za to niedopatrzenie. Mój przesiadkowy czas wynosił 1 godzinę i 30 minut. Gdy tylko mój lot z Dublina przybył na Terminal 2, zacząłem rozglądać się za moim lotem do Paryża, który znajdował się w Terminalu 5. Pomocny funkcjonariusz imigracyjny wskazał mi kierunek do darmowego pociągu, którym mogłem dojechać do Terminalu 5. Po około 15 minutach spaceru przez labirynt tuneli dotarłem do tego pociągu. Pociąg wymagał ode mnie zakupu biletu na darmową podróż do Terminalu 5. Po stanie w kolejce przy maszynie, nacisnąłem przycisk, który wydał ten bilet. Następnie użyłem biletu, aby przejść przez bramkę. Gdy znalazłem się na peronie (który był słabo oznakowany), odkryłem - pytając kilku miejscowych - że pociągi do Terminalu 4 w rzeczywistości nie jeżdżą do Terminalu 5. (Nie było to oczywiste z żadnych znaków ani innych informacji w stacji kolejowej.) Musiałem więc czekać 17 minut na dedykowany pociąg do Terminalu 5. I tak czekałem. Około 20 minut później dotarłem do Terminalu 5 i odkryłem, że jestem w strefie odlotów. Mimo że przesiadałem się, musiałem przejść ponownie przez kontrolę bezpieczeństwa. Więc czekałem w kolejce do kontroli, obserwując innych ludzi zmagających się z automatycznymi skanerami kart pokładowych. W końcu dotarłem do skanerów, a gdy zeskanowałem swoją kartę pokładową, zarejestrował się błąd i kazano mi skontaktować się z pracownikiem British Airways. (Niestety, mój lot Aer Lingus był obsługiwany przez British Airways.) Więc poszedłem do stanowiska odlotów British Airways i po chwili znalazłem linię, w której miałem stać. Czekałem 10 minut w kolejce i w końcu pozwolono mi zobaczyć pracownika British Airways. Pracownik British Airways poinformował mnie, że już spóźniłem się na mój lot, ponieważ boarding był o 12:15, a teraz była 12:17. Argumentowałem, że boarding prawdopodobnie trwałby dłużej niż dwie minuty i że mogę jeszcze zdążyć na lot, którego odlot był zaplanowany na 12:55. Wyglądała na sceptyczną wobec tego argumentu, ale w końcu przekonałem ją, aby spróbowała mi pomóc. Zwracając mnie do kolejki do kontroli bezpieczeństwa, pracownica British Airways kazała mi czekać w kolejce (co zajęłoby 15 minut). Błagałem ją, aby pozwoliła mi przeskoczyć kolejkę, a ona to zrobiła, wyjaśniając moją sytuację pracownikowi ochrony z Azji Południowej, który wpuścił mnie przez barierę do przodu kolejki. Ten mężczyzna z Azji Południowej jest w rzeczywistości bohaterem naszej historii. Gdy przeskoczyłem do przodu kolejki do kontroli bezpieczeństwa, pracownik ochrony nakrzyczał na mnie, żebym wrócił. Uroczy mężczyzna z Azji Południowej nakrzyczał na nią, aby mnie wpuściła, a jego pewność siebie przeważyła szalę. Zostałem wpuszczony, a mężczyzna z Azji Południowej nawet pokazał mi, jak używać maszyny do kontroli bezpieczeństwa, aby na pewno nie zatrzymała mnie przy wejściu. Powiedział mi, żebym powiedział jego kolegom przy skanerze bagażu, że mogłem przeskoczyć do przodu kolejki. Pobiegłem do kolejki do skanowania bagażu, która wyglądała na to, że zajmie dodatkowe 20 minut, i po prostu przeszedłem pod barierami, przeskakując do przodu kolejki. Przeprosiłem pracownika tam i powiedziałem mu, że mój lot już się odprawia. Powiedział mi, że w takim razie już spóźniłem się na mój lot i nie warto kontynuować. Ale powiedziałem mu, że jego kolega (wspomniany wcześniej mężczyzna z Azji Południowej) polecił mi przejść przez kontrolę bezpieczeństwa mimo wszystko, a on to zaakceptował i wpuścił mnie. Musiałem przejść dodatkowe skanowanie moich butów, ale udało mi się przejść w porządku. Następnie pobiegłem do mojej bramki, omijając i wijąc się wokół różnych podróżnych. Gdy dotarłem do bramki, odkryłem, że lot nadal się odprawia, i wpuścili mnie. Spędziłem następnie 20 minut stojąc w kolejce na rękawie. Naturalnie, moja torba nie dotarła do Paryża.