"Wędrując po ziemi" Dzień po dniu idę, stopy stawiam na ścieżkach przodków. Dziadek kiedyś tu był, wciąż słychać kroki z dawnych lat. Dzień po dniu idę, dziecko płacze, a ja milczę. Ziemio, którą kocham, nie mów za wcześnie o moim sercu. W końcu przyjdzie czas na wieczny sen, na chwilę z blaskiem czasu.