Ludzie bali się publicznie krytykować tę kwestię. To był największy rozdźwięk, jaki kiedykolwiek widziałem między opinią publiczną a prywatną. Ten rozdźwięk był utrzymywany przez strach przed okrutną reakcją ze strony aktywistów za powiedzenie czegokolwiek, co mogłoby być nawet lekko krytyczne. Strach ten nie był też bezpodstawny.