Niemand heeft ooit gezegd dat een bloem een zonnebloem of een roos moet worden. Sinds mensenheugenis is er een diepgeworteld denken dat je te veel moet vergelijken, dat je moet lijken op iemand, iets of een bepaalde erkende vorm. Maar steeds meer ontdek ik dat de meeste bloemen in de wereld stilletjes bloeien en stilletjes verwelken, zonder om een plek te strijden of de aandacht te trekken. Ze hoeven niet gezien te worden, en zijn toch bloemen. Bloemen zijn niet schreeuwerig, en dat maakt ze niet zwak; ze groeien gewoon in hun eigen tempo en in hun eigen vorm. Je hoeft niet te leven volgens een bepaald sjabloon, je hoeft niet in een bepaalde race te duwen. Wat je wordt is niet belangrijk, comfortabel bloeien is belangrijker.