Recentelijk kijk ik naar de nieuwe Drie Koninkrijken. De uitspraak van Cao Cao "Ik ben bereid de wereld te bedriegen, maar ik wil niet dat de wereld mij bedriegt" heeft de meeste indruk op me gemaakt. Hij wist dat de goedheid en slechtheid van mensen onbetrouwbaar zijn, dus hij baseerde zijn oordeel op zijn eigen doelen, en niet op tijdelijke emoties. Je zult een heel krachtig kenmerk ontdekken: hij kijkt altijd vooruit en blijft niet hangen in de details van winnen of verliezen. Wat bruikbaar is, gebruikt hij; wat kan samenwerken, laat hij samenwerken; wat niet kan samenwerken, laat hij aan de kant, zonder tijd te verspillen aan ruzies. Het moeilijkste voor moderne mensen is om hun trots en emoties los te laten en de aandacht weer op de grote lijnen te richten. Cao Cao deed dat, en hij deed het heel resoluut.