Geld heeft volledig zijn macht over mij verloren. Ik heb het nog steeds nodig om te leven en ik heb nog steeds mijn eigen zwakheden en demonen waar ik dagelijks mee worstel, net als iedereen, maar het is niet geld. Ik kan in een paar dagen midden zes cijfers verdienen, ik krijg er oprecht geen opwinding of echt enige dopamine van. Ik kan hetzelfde verliezen, en aan de negatieve kant geef ik toe dat ik het meer voel dan de positieve kant, maar nog steeds zoals 1/100ste van wat ik vroeger voelde. In sommige opzichten voelt dit als een tekort dat zal leiden tot onprofitable apathie, en dat is een valkuil om te vermijden, maar nog meer dan dat voelt het als vrijheid.