Na lange tijd het levensfilosofie van becky te imiteren, gewend te zijn om actief conflicten te creëren en gevoelens in plaats van gedachten te gebruiken, denk ik dat er nog maar één levensvraag overblijft: het vinden van iemand die net als ik is. Maar op de weg naar dit doel is er niet alleen geen pad te volgen, maar ook geen sprankje licht. Soms heb ik het gevoel dat het leven na een rechte weg meer een donkere tunnel is, een eindeloze, uitgestrekte zee. Elke keer als ik aan deze zaak denk, wordt mijn hoofd onmiddellijk overspoeld door grote spijt, maar het duurt lang om weer te herstellen...