Het is gek dat uitgestelde bevrediging is gereduceerd tot een soort poppsychologie levenshack, terwijl het de economische eenheden zijn van het veranderen van het lot. Het is het verhaal van Kaïn en Abel die verschillende offers brengen, het is de eerste les na de val van het paradijs, alsof het zegt: "eerst krijgen we bewustzijn van ons onvolmaakte bestaan, dan krijgen we bewustzijn van onze waarden". Het verhaal van Kaïn en Abel gaat over het opgeven van wat je nu hebt voor iets beters in de toekomst; hoe groter je offers in het heden zijn, hoe groter je onderhandelingskracht met de toekomst. Uitgestelde bevrediging gaat over het spelen van een spel met de structuur van tijd en realiteit - de geest van Kaïn is het nemen van shortcuts, wat je fundamenteel NIET kunt ontlopen: als je het hoogste waarde-offer niet brengt, verzoen je God niet, figuurlijk gesproken. Als je jezelf niet oriënteert op de hoogste waarde en jezelf voortdurend aan datgene geeft, word je niet beloond.