De mensheid is rijk. We zijn allemaal, ieder van ons, erfgenamen van een groot fortuin aan kennis, technologie en infrastructuurkapitaal. We zijn zo rijk, dat zelfs een paar uur menselijke arbeid de productieve capaciteit heeft om datzelfde menselijke leven comfortabel weken, of zelfs maanden, te onderhouden. Begrijp je het? Vanuit een strikt economisch standpunt zou slechts een paar uur gewone arbeid per week genoeg moeten zijn om een leven te leiden zoals de bovenste middenklasse. Waarom is dat dan niet zo? Waarom werken mensen vandaag de dag meer uren dan ooit tevoren, terwijl onze productieve capaciteit een orde van grootte groter is dan die 100 jaar geleden? Het antwoord. Diefstal. De rijkdom wordt continu afgetapt via directe belastingen (inkomen, verkoop, eigendom, enz.) en indirecte belastingen (inflatie), waarbij de laatste de meer insidieuze en grievende is, beide mogelijk gemaakt door één enkel mechanisme: schuldgebaseerd, fiatgeld. Los dit op, en over slechts een paar decennia zal de gemiddelde persoon (wereldwijd) slechts 2-4 uur per week hoeven te werken om te leven zoals de bovenste middenklasse Amerikanen vandaag.