Ik heb meer dan 200 eerste interviewgesprekken gevoerd. Bijna elk van hen eindigt met "wat is je favoriete onderdeel van Espresso" of "hoe is de cultuur" en ik zeg - zonder aarzeling - "het is de beste werkplek waar ik ooit ben geweest". Om bij het begin te beginnen, ik kom uit een lijn van giftige werkomgevingen. Ik hou van Australië tot in mijn kern, maar de diepgewortelde "oude maat", enigszins seksistische werkomgevingen waren waar ik mijn zakelijke werkleven begon (of welk werkleven dan ook buiten de waanzin die gastvrijheid is). Dus ik accepteerde dit als de standaard. De angst voor zondagsangsten begon iets af te nemen nadat ze in 2020 terug naar de Verenigde Staten waren verhuisd, maar de gemene meisjesmentaliteit en het tall poppy syndroom slopen nog steeds van tijd tot tijd binnen. Ook al ben ik de definitie van een millennial die mensen behaagt, god verhoede dat een meisje droomt van een werkplek die gedijt op positieve feedback, ongelooflijk gezonde communicatie en het sterke gevoel erbij te horen in een team. @EspressoSys heeft me niet alleen dit warme en gastvrije thuis gegeven, maar ook de overtuiging dat op een dag in de verre toekomst, wanneer ik vertrek (in de oprechte hoop dat ik een doorgewinterde kleine boon met pensioen kan gaan als ik een rijpe 60 ben) er meer werkplekken klaar zullen zijn om een INFJ/enneagram 9/absolute softy in hart en nieren in hun gastvrije armen te verwelkomen, zodat we dagelijks kunnen grinden en samen een aantal stoere producten kunnen bouwen zonder te hoeven huilen sessie aan het einde van elke werkdag. Dank aan het team dat me elke zondag warme, donzige gevoelens gaf (en ja, soms het angstige, tintelende "oh god, ik heb zoveel te doen deze week"-gevoel dat we allemaal kennen) in plaats van een week lang te willen opkrullen en doen alsof ik ziek ben. Vooral voor iedereen die in het heden of verleden soortgelijke ongemakken op de werkplek heeft, er ZIJN plaatsen waar je kunt gedijen, neem alsjeblieft nooit genoegen en ga altijd op je gevoel af.