Ik werkte vroeger van 6 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds, 6 dagen per week, op een bouwplaats in mijn vroege twintiger jaren. Eerlijk? Het was echt kut, man. Ik zat om 5:30 uur in mijn auto buiten de bouwplaats, wanhopig een koffie drinkend, en zei tegen mezelf keer op keer: "god, ik wou dat ik in de wetenschappen zat." Want elke nacht als ik thuis kwam, wat deed ik dan? Walter Levin's MIT Open Courseware natuurkunde lezingen kijken. Ik had alle populaire wetenschapsboeken al lang geleden uitgelezen, dus begon ik met natuurkunde op bachelor-niveau. Het alternatief was een sixpack bier drinken zoals iedereen en naar onzin TV kijken. De baan op de bouwplaats was eigenlijk beter dan wat ik daarvoor deed. Landschapsarchitectuur, steenhouwerij, dat soort dingen. Rugbrekende arbeid, echt waar. Betonnen platen breken met een hamer en de hele dag stenen dragen. Dat is letterlijk een straf in de gevangenis. Er was een bedrijfsuitje voor de vastgoedontwikkelingsmaatschappij waarvoor ik werkte, waar iedereen over hun diploma's sprak. De meeste mensen waren al bijna een decennium bij het bedrijf, hadden willekeurige, niet-gerelateerde diploma's. Ik realiseerde me. Als ik geen controle over mijn leven nam, zouden de jaren voorbij tikken. Dus ging ik terug naar school voor engineering natuurkunde op mijn 25e. Ik zou waarschijnlijk pas afstuderen als ik 30 was, maar goed. Je gaat toch op een dag 30 worden. Dan kun je maar beter iets doen wat je zelf hebt gekozen. Een jaar na mijn studie had ik mijn eerste betaalde baan in een natuurkundelaboratorium, eigenlijk het minimumloon, maar mijn god. Ik werd betaald om in een natuurkundelaboratorium te werken. Ik kon koffie drinken en papers lezen, coole dingen bouwen. Het was insane. De kinderen om me heen hadden geen idee hoe gelukkig we waren om daar te zijn. Ze hadden niet geleden onder het vastzitten in doodlopende banen die je te moe maken om echt na te denken, plannen, vooruit te komen. Dus werkte ik me keihard door engineering natuurkunde om het spel zo goed mogelijk te spelen. De beste stages, connecties, enz. Tegen het einde van mijn bachelor volgde ik graduate-level cursussen en presteerde beter dan de PhD-studenten daarin. Alles sindsdien is beter gegaan dan ik me had kunnen voorstellen. Ik dacht vroeger - wow, de droom zou zijn om fusie-reactoren te ontwerpen, als het maar kon. Nu heb ik patenten in fusie-reactorontwerp. Ik heb gewerkt aan deeltjesversnellers, LEO-satellietcommunicatie, stralingsgestuurde fusie-apparaten, eindige-elementenanalyse voor RF-bronontwerp bij SLAC. Dus nee. Verdomd handmatig werk. Laat het maar aan de robots over. Kies je eigen pad. Ik moet wel zeggen. Er zijn weinig dingen zo therapeutisch en een full-body workout als zand scheppen. Ik kan je minstens een dozijn verschillende zand scheptechnieken laten zien om elke spier in je bovenlichaam te trainen. Ook de kruiwagen techniek.

Kan iemand alsjeblieft aan New Yorkers uitleggen dat tritiumhoudend water dat voldoet aan de NRC-normen perfect veilig is om in elk waterlichaam te lozen, inclusief de Hudson River? Het volume water is betekenisloos. De belangrijke maatstaf is de HOEVEELHEID radioactief materiaal.

Hier is het door OMB goedgekeurde @NRCgov achterstallige plan. Ik had het verkeerd geraden - alle vergunning- en pre-vergunning activiteiten zijn opgeschort. Ook - alle #nuclear veiligheids- en beveiligingsinspecties van faciliteiten en "routine" handhavingsacties.