OPRF (Oblivious Pseudorandom Functions) to niedoceniana prymityw kryptograficzny. Są niesamowicie wydajne. Jednym z głównych przypadków użycia (artykuł poniżej), zaprezentowanym wczoraj na PET-CON przez niektórych z moich byłych kolegów, jest zachowanie prywatności w delegowanej autoryzacji. Pomyśl „zaloguj się za pomocą swojego ulubionego dostawcy Big Tech.” Dziś wiele danych przepływa między dostawcą usług a dostawcą tożsamości, które nie są technicznie potrzebne do autoryzacji. Dzięki OPRF możesz wyeliminować ten wyciek. Wszyscy w sali zgodzili się, że to technicznie lepsze rozwiązanie, które powinno być wdrożone. Ale prawdziwe pytanie brzmiało: jak? Zarówno dostawca usług, jak i dostawca tożsamości muszą się zgodzić. A w tej chwili ich zachęty dotyczą dzielenia się danymi, a nie prywatności. Sama regulacja tego nie naprawi (ta droga jak dotąd zawiodła). To, co naprawdę jest potrzebne, to zmiana modeli biznesowych i zachęt. Dlatego tożsamość w Web3 wygląda inaczej. Dostawcy tutaj są zachęcani do przyjmowania technicznie lepszych, zachowujących prywatność rozwiązań, ponieważ jest to zgodne z ich misją budowania zrównoważonego protokołu.