Een goede vriend heeft alles verloren en is uit de markt gestapt. 100.000 euro aan kapitaal, al zijn spaargeld is weg. Om eerlijk te zijn, het doet best pijn, omdat zijn gezin niet erg welvarend is. Hij heeft zowel ouders als kinderen om voor te zorgen, en toen hij de markt betrad, hoopte ik echt dat hij resultaat zou behalen. Hij zei ook dat hij me kon vragen als hij het niet zeker wist. In het begin hadden we regelmatig contact, maar later dacht hij misschien dat hij me niet wilde storen, dus hebben we geleidelijk aan minder contact gehad. Vandaag hoorde ik dat hij van de initiële spotmarkt en meme-coins naar contracten is gegaan. Dit jaar heeft hij vaak posities geopend, zijn emoties de overhand laten nemen, en heeft hij alles verloren. Ik heb hem uitgescholden, heel hard uitgescholden. Het gevoel van machteloosheid, ik weet niet hoe ik het hem duidelijk moet maken. Ik voel gewoon dat een bekend iemand zo is verwoest, het voelt niet goed. In deze bullmarkt hebben we te veel opzienbarende rijkdom gezien. Ik dacht altijd dat ik het ook kon, dat ik het ook kon. Maar ik negeerde het bloedbad op het slagveld, dat allemaal als brandstof diende. Deze bullmarkt is helemaal geen pretpark, maar een keiharde slachthuis.