Volgens een uitgave van Punch uit 1842 zwermden arme weesjongens in het Victoriaanse Engeland vaak om rijke voetgangers heen, terwijl ze commentaar gaven op hun kleding en achter hen aan marcheerden, hun gang imiterend. "Zou ik geen paar eenden hebben," "Ik heb nog nooit zo'n dweil gezien," of, "Oh, mijn! wat een lummige tegel!"