Iets heel interessants dat ik heb opgemerkt over het posten hier is dat het allemaal draait om inertie. Hoe meer je post, hoe meer je brein begint te denken in posts. Posts beginnen de hele tijd in je hoofd te verschijnen. In de douche, terwijl je in slaap valt. Omgekeerd, als je stopt met posten, past je brein zich heel snel aan en stopt met denken in posts. Je kunt je vermogen om in posts te denken heel snel verhogen, maar je kunt het nog sneller verliezen. Een paar dagen bezig zijn met het echte leven zonder posts en je brein wordt volledig post-vrij. Je ziet geen posts meer wanneer je de hond uitlaat of je was doet. Dus wat is de werkelijke boodschap hier? Ik denk dat als je een geweldige poster wilt zijn, je zo vaak moet posten dat je voorbereid bent om in posts te denken. Denk aan de geweldige posters van vandaag, mensen zoals @tszzl, @growing_daniel, @yacineMTB en @levelsio. Ze nemen nooit een pauze. Ze dromen in posts. Ze leven om in jouw tijdlijn te bestaan. Deze grootheden maken ook een echte opoffering. Door in posts te denken, word je onvermijdelijk soms uit het echte leven getrokken. Het maakt je minder aanwezig van dag tot dag. Ik denk dat het aan jou is om te beslissen of dat het waard is. Als je echt een geweldige poster wilt zijn, heb je geen keuze. Je moet in posts denken.