Hu Xijin beschouwt het verbod op roken als een uiting van de liberale waarden van de westerse blanke elite, terwijl Liu Yuanju klachten ziet als een negatieve vrijheid die de samenleving ondermijnt. Ongeacht hun politieke standpunten zijn ze beiden verontwaardigd over de klachten over roken; het lijkt erop dat roken hun verstand heeft aangetast. Liu Yuanju is vooral dom en slecht, en hij heeft opzettelijk een foto verspreid van iemand die bij de deur van de hogesnelheidstrein rookt om de vrijheid van roken te promoten.