Ik sluit me aan bij @a16z ! Na vijf jaar bij Shopify ga ik op naar mijn volgende avontuur in het leven en ga ik naar Andreessen Horowitz. Shopify is een ongelooflijke plek, en Tobi is een van de grote oprichters van onze tijd. Ik zal die jaren herinneren als een van de gouden hoofdstukken van mijn leven. Nu, verder! Ik sluit me aan bij a16z als Editor at Large, en ik ben verantwoordelijk voor de geschreven output van de firma. A16z heeft altijd groot denken en schrijven als een opzettelijk instrument van het doel en de kracht van de firma geprioriteerd. Het begint met Ben en Marc: beide generatietalenten, hoog-agency denkers, schrijvers en bedrijfbouwers. En er is vandaag een brandende nieuwe energie in de firma, gebracht door @eriktorenberg - met wie ik nauw zal samenwerken terwijl hij de narratieve aanwezigheid van a16z naar een nieuw niveau van ambitie brengt. Schrijven is technologie voor krachtsoverdracht Ik heb in de loop der jaren een paar verschillende beroepen gehad - ik ben oprichter geweest, toermuzikant, venture associate, heb bij Shopify gewerkt - maar de meeste mensen op het internet kennen me van mijn schrijven online. Ik blog al sinds mijn vroege twintiger jaren, en in die tijd heb ik verschillende online content meta's zien komen en gaan - de gouden jaren van VC-blogs zoals AVC en Haystack, de Medium-jaren, nu Substack; de opkomst van "Ga direct" en de crisis van de traditionele media. Wat niet is veranderd, is hoe waardevol geweldig schrijven kan zijn. Er gebeurt iets bijzonders wanneer je iemand woorden geeft om een idee uit te drukken dat ze altijd al wisten, maar niet konden verwoorden: je geeft ze kracht. En het kostte je niets. "Krachtsoverdracht technologie" is wat het bedrijf van VC is. Waarom zou een VC-firma zich om content bekommeren? Het kan niet alleen zijn om de firma te adverteren; of om hun partners en hun theses te promoten. Dat zijn beide gevolgen van succes, maar ze kunnen niet het werkelijke doel zijn. Het primaire doel van de content van een VC-firma, met name hun geschreven output, zou moeten zijn om oprichters kracht te geven. Het doel is om ze schrijven te geven dat hen transformeert in iemand met meer legitimiteit, wat is waar kracht echt om draait. Traditionele media helpt je soms om dit te bereiken. Een goed geschreven opinieartikel, doordacht samengesteld, kan dit doel dienen. Maar ik denk dat bloggers van nature beter zijn in dit vak, omdat bloggers hun franchises moeten laten groeien onder de beperking van geen ingebouwde distributie. Als je het vak van online schrijven hebt beheerst, weet je iets belangrijks over hoe je mensen kunt bereiken en beïnvloeden, en wat precies het is dat je een publiek biedt dat hen kracht geeft. Bloggen is een ambacht Winnen, voor bloggers, betekent het schrijven van de referentietake over een goed onderwerp. Mijn favoriete voorbeeld hiervan is hoe Byrne Hobart doorbrak met zijn stuk over de 30-jarige hypotheek. Het is een beetje verrassend dat dit soort post zo'n invloed had - het is technisch, het is helemaal niet geschreven voor een algemeen publiek. Maar het blijkt dat mensen veel nadenken en praten over hun hypotheken, en zich competent willen voelen wanneer ze dat doen. Het lezen van dat stuk geeft hen een soort legitimiteit om over het onderwerp te spreken. Een les die hier in het volle zicht verborgen is, is dat het grootste deel van het publiek van een succesvolle post het eigenlijk niet leest. Ze worden het verteld door iemand die het wel heeft gelezen. Er is een primair publiek dat het stuk zorgvuldig leest en het cognitieve werk doet van "hun bewustzijn herstructureren" (Walter Ong gecodeerd) rond goed schrijven. En dan is er een secundair publiek, dat de inhoud opnieuw wordt verteld, hetzij mondeling (inclusief groepschats, podcasts, Youtube) of in andere mondelinge formats zoals Twitter. (Dit is in grote lijnen waar, zowel binnen als buiten organisaties; bijv. er gaat veel werk zitten in het schrijven van een jaarlijks plan, dat slechts een klein aantal mensen daadwerkelijk leest, maar veel mensen worden op de een of andere manier "herverteld.") Het primaire publiek haalt iets uit deze reeks gebeurtenissen: ze krijgen kracht. Dit is het grote geheim van schrijven in het openbaar: de schrijver en het primaire publiek steken beide moeite in (om het idee in te pakken en uit te pakken); en ze plukken gezamenlijk de vruchten, wat de legitimiteit is die wordt verdiend wanneer het idee vervolgens mondeling wordt herverteld aan het bredere secundaire publiek. Dit is waarom, paradoxaal genoeg, om het breedste publiek te bereiken, je voor het smalle publiek schrijft. Je doel als schrijver is om je primaire publiek materiaal te geven dat ze willen hervertellen. Zij doen het werk van het vertalen naar bredere publieken in specifieke contexten; jij doet de algemene articulatie in rijke detail. Het geheim van magie is de magiër te transformeren Vandaag de dag is er een geweldig idee-delingsformaat dat veel van de "slimme mensen discours" op het internet heeft opgeslokt, namelijk podcasting. De opkomst van podcasts is verbazingwekkend om te zien, in de zes jaar sinds ik The Audio Revolution schreef. En a16z heeft zowel een geweldige verleden als een geweldige toekomst in dit mediaformaat, vooral met Erik aan het roer en het zien van het kaliber van talent dat hij aan boord haalt voor zijn New Media-team. Maar podcasts zijn op zichzelf niet genoeg. Geweldig schrijven, dat door de smeltkroes van denken en redigeren is gegaan, draagt iets over naar de lezer en transformeert iets binnen de lezer, dat praten niet doet. Ik ken veel slimme mensen die correct aanvoelen dat bloggen krachtig is, maar het niet kunnen rechtvaardigen op basis van rendement op inspanning in vergelijking met andere manieren om hun boodschap over te brengen. Dit is een fout. Schrijven is belangrijk. Het kost meer moeite om iets te lezen dan om er naar te luisteren. (En veel meer om iets te schrijven dan om erover te praten.) Het cognitieve werk van schrijven en lezen is een echte kost, maar het voordeel is dat je "herstructureerd bewustzijn" krijgt van het factorizeren en onderhandelen met het idee in geschreven vorm. Wanneer je een belangrijk idee leest en de moeite neemt om het te begrijpen, krijg je de onderbewuste competentie en legitimiteit om erover te praten: je wordt getransformeerd in iemand met meer kracht. Terwijl, wanneer je een idee hoort, je het meestal kunt herhalen, maar niet met dezelfde autoriteit. De diepe competentie wordt niet in dezelfde mate overgedragen. Dit is een belangrijk idee om te begrijpen in een wereld waar het grootste deel van ons informatie dieet verschuift naar mondelinge communicatie in verschillende vormen - "het internetdorp." Nu klagen mensen al tientallen jaren dat "niemand meer leest" - het punt hier is, de voordelen van lezen zijn nooit meer onevenredig geweest, noch minder voor de hand liggend. Hoe verder we ons bewegen naar een standaard mondelinge informatiecultuur, hoe krachtiger de ruil tussen schrijver en primaire lezer, maar hoe minder voor de hand liggend het is om te doen. (Waarom dingen schrijven als mensen liever kijken of luisteren?) Als je doel is "ik wil het aantal mensen dat mijn boodschap ontvangt maximaliseren" dan zullen mondelinge formats zoals podcasts, Youtube en Twitter de voor de hand liggende keuze lijken. Maar als je het doel formuleert als "ik wil mensen kracht geven" dan moet je duidelijk iets opschrijven. Oprichters zijn klanten voor legitimiteit Ik herinner me enkele dagen toen ik een oprichter was en niemand me serieus nam, behalve wanneer ik een blogpost van iemand zoals Paul Graham of Semil Shah kon produceren en naar dat idee kon verwijzen. Er zou iets ongelooflijks gebeuren in die momenten - mensen zouden daadwerkelijk naar me luisteren, alsof ik ineens magie was geworden. Magie werkt omdat het communicatie is. De oprichter uitgerust met het schrijven van de VC zou iets hoger-signaal moeten communiceren dan de oprichter alleen. Vraag: "wat moet waar zijn van de inhoud voor deze uitspraak om waar te worden?" en je hebt een goede gids voor welke soorten dingen je moet schrijven. Deze relatie tussen VC en oprichter schaalt helemaal omhoog naar echte machtspolitiek: de taak van de VC-firma is om de "legitimiteitsbank" te zijn waar oprichters (en andere hoog-agency mensen) naartoe kunnen gaan om legitimiteit op krediet op te nemen, of een legitimiteitsdeposito te doen. Ik vind dit een geweldige manier om de relatie tussen oprichter en VC te kaderen omdat het NIET impliceert dat de VC's de "volwassenen" zijn in een of andere neerbuigende zin: het viert legitimiteit als iets dat VC's en oprichters samen incepten, net zoals bloggen iets is dat de schrijvers en hun primaire lezers samen incepten. Dit is waarom VC-blogs zo'n goed product waren in hun hoogtijdagen. Als de "gratis laag" van de VC, kadert het de relatie natuurlijk als een waar legitimiteit gezamenlijk wordt geïncept (door de schrijver en primaire lezer), niet als iets dat welwillend wordt verleend. De meta is nu anders, maar het doel is hetzelfde, en ik denk dat a16z waarschijnlijk de beste plek ter wereld is om dat vak en die these na te streven. Ik ben ongelooflijk gelukkig om me bij deze groep getalenteerde investeerders en bedrijfbouwers aan te sluiten, met een missie die nooit belangrijker is geweest: de oprichters van de wereld de kracht geven die ze nodig hebben om een heldere toekomst te bouwen. Laten we gaan!