De recente economische geschiedenis van het VK wordt herschreven om te voldoen aan de huidige politieke agenda's. Laten we dus enkele feiten uiteenzetten. Het reële BBP van Groot-Brittannië groeide met 18,7% van het einde van 2010 (Q4 2010) tot het einde van 2019 (Q4 2019). Met andere woorden, de Britse economie groeide in reële termen met bijna een vijfde in het decennium 2010-2020, ondanks de schok van de Grote Crash en Brexit en disfunctionele Tory-regeringen. Dat ondermijnt enigszins de wijdverbreide mythe van een stagnatie in dat decennium. Van het begin van 2020 (Q1 2020) tot het begin van 2025 (Q1 2025) groeide het reële BBP met 7,0%. Dus in de afgelopen vijf jaar is de economie aanzienlijk langzamer gegroeid dan in het voorgaande decennium. Covid heeft uiteraard zijn tol geëist, inclusief een anemische terugkeer na de pandemische malaise van 2020/21. Ook de onzekerheid rond Brexit. Plus eindeloze Tory-streken hebben het vertrouwen nauwelijks aangemoedigd. Toch — en ondanks dat alles — is de Britse economie nu nog steeds 7% groter dan aan het begin van het decennium. Ik weet het, ik weet het. De groei van het BBP per hoofd van de bevolking is minder indrukwekkend. Dat is deels een gevolg van massale immigratie en lage productiviteit. Het doel van deze post is om de wijdverbreide perceptie tegen te gaan dat het VK een decennium en een half van stagnatie in de BBP-groei heeft doorgemaakt. Dat is niet het geval.