Mijn eerste studiofilm was The Way We Were. Net als iedereen was ik gefascineerd door Bob en Barbara. Ze waren beiden geweldig voor mij en ik heb veel van hen geleerd. Bob verstopte zich vaak in mijn trailer zodat ze niet elke vijf minuten aan hem zouden trekken. We zouden zitten en praten over het verschil tussen theater- en filmacteren, en zijn advies heeft me in mijn leven ver gebracht. Jaren later kwam hij naar een podiumoptreden in New York, en ik herinner me dat hij een persoonlijke notitie schreef voor iedereen in de cast. Hij wist welke impact hij op mensen had, vooral op zijn medekunstenaars, en hij gebruikte het op een gracieuze manier bij elke gelegenheid. Hij was een ongelooflijk gulle en lieve man. Ik ben dankbaar voor de korte tijd en gesprekken die we samen hadden. Dank je, Bob, en moge je in vrede rusten.
Het is onvoorstelbaar om te denken dat een fatsoenlijke vader en echtgenoot die gewoon een gesprek wilde, werd afgeslacht door een menigte die eruitziet en denkt zoals dit. (Niet deze specifieke, voor de duidelijkheid, maar de freakpopulatie in het algemeen).