Ethereum gaat ons allemaal overleven! Twee maanden zijn verstreken sinds Ethereum een psychologische mijlpaal heeft overschreden. Voor het eerst in de menselijke geschiedenis heeft een technologie een volledig decennium zonder onderbreking gefunctioneerd. Geen resets. Geen geplande onderhoud. Geen enkele onderbreking in 315.360.000 seconden van continue werking. Die technologie was geen kerncentrale of het wereldwijde banksysteem. Het was ook geen Bitcoin. Het was @Ethereum. Opnieuw heeft Ethereum gedefinieerd wat mogelijk is. Succes brengt echter zijn eigen gevaar met zich mee. Bij het vieren van 10 jaar uptime en het juichen voor instellingen die ETH in hun schatkisten opslaan, lopen we het risico overleving te verwarren met overwinning. De veerkracht die ons hier heeft gebracht, kan verwelken als we zelfgenoegzaam worden met het systeem waar we eerder tegen hebben gevochten. Overwinning of overgave? De uptime van Ethereum is niet hetzelfde als een enkele foutloze machine die zoemt in een kelder. Nodes zijn gecrasht. RPC's hebben gefaald. Dat is het punt - geen enkel faalpunt kan Ethereum neerhalen. Het blijft bestaan als zowel een technologisch ontwerp als een collectieve menselijke toewijding van duizenden ontwikkelaars en operators. Toch ligt er achter mijlpalen een complexere vraag: Kunnen we zo veerkrachtig blijven in de komende decennia? De crypto-beweging is geboren uit oppositie. Na de reddingsoperaties van 2008 maakte Bitcoin zijn zaak tegen regeringen, bankiers en vriendjespolitiek. Ethereum breidde de visie uit en veranderde blockchains van valuta in berekeningen. Onze "vijand" was duidelijk: erfelijke systemen van macht en controle. Terwijl crypto aan legitimiteit wint, gebeurt er iets gevaarlijks - we verliezen het zicht op wat ons samenhoudt. De verdwijnende vijand Met de verkiezing van de Amerikaanse president Donald Trump en veel politici wereldwijd die zijn voorbeeld volgen door crypto als onderdeel van hun agenda's te omarmen, zou men kunnen concluderen dat we hebben gewonnen. Na genegeerd, belachelijk gemaakt en achtervolgd te zijn, heeft crypto culturele legitimiteit bereikt. Maar na het zien van voortijdige overwinning dansen online, zouden we ons in plaats daarvan ongemakkelijk moeten voelen. Succes kan worden vastgelegd, verdund of hergebruikt voordat we ontsnappingssnelheid hebben bereikt - een imaginaire finishlijn. De echte strijd is net begonnen - de strijd voor integriteit. Het verhaal van Bitcoin laat dit duidelijk zien. De geboorte ervan in 2008 werd getriggerd door de redding van banken: een rot financieel systeem dat voor iedereen zichtbaar werd. De vijand was duidelijk - corrupte regeringen, bankiers, vriendjespolitiek. Maar kijk naar vandaag. De luidste stemmen van Bitcoin vieren dictators omdat ze Bitcoin als wettig betaalmiddel verklaren - ironie op zijn hoogtepunt. Ethereum loopt het risico een soortgelijk lot te ondergaan. Is een pro-crypto administratie, of een door de EU beheerde blockchain, een erkenning van onze waarden? Regeringen verschuiven van de ene op de andere dag. De "bondgenoot" van vandaag kan morgen een opportunist worden, die gretig de ethos van openheid van crypto wil buigen naar iets controleerbaars. Als het voortbestaan van decentralisatie afhangt van de juiste politicus op het juiste moment, dan hebben we al verloren. De echte bedreiging De vijand van Bitcoin is niet Ethereum. De vijand van Ethereum is niet Solana. De vijand is stagnatie - en de subtiele compromissen die decentralisatie nabootsen terwijl ze het ondermijnen. Het zit in de verleiding om te optimaliseren voor gemak boven veerkracht. In de kleine knelpunten die zich ophopen door regelgeving of bedrijfsbeheersing. In de poortwachterij van macht door degenen die al de sleutels in handen hebben. De geschiedenis staat vol met voorbeelden. Beschavingen verenigen zich wanneer ze worden bedreigd, en vallen vervolgens in elkaar zodra de externe vijand verdwijnt. Als crypto zichzelf niet meer definieert tegen corruptie en concentratie van macht, loopt het het risico naar binnen te keren - gedurfde experimenten inruilend voor zelfgenoegzaamheid, en innovatie voor rivaliteit. Bouw voor de lange termijn Tien jaar uptime is indrukwekkend, maar het is slechts een psychologische mijlpaal in het grote geheel. Wat telt is of Ethereum evolueert in plaats van te verstenen. Vergeet de komende 10 jaar. Ondanks alle uitdagingen zal Ethereum er over vijftig jaar nog steeds zijn, hoewel alles eronder veranderd zal zijn. Clients zullen worden geschreven in programmeertalen die nog niet zijn uitgevonden. Ze zullen draaien op chips die nog niet zijn gezien. Consensus zal worden beveiligd door mechanismen die nog moeten worden ontworpen. Het zal precies hebben overleefd omdat het zich niet vasthoudt aan één definitie, taal of architectuur. Het blijft leven door te weigeren erfgoed te worden. Dat is de echte uitdaging van het komende decennium. Weerstand bieden tegen inbeslagname. De decentralisatie echt houden. We moeten blijven vragen wie de vijand is en ervoor zorgen dat het antwoord nooit "onze medebouwers" is, maar de systemen en denkwijzen die zich verzetten tegen openheid, delen en verandering.